Ken je de term succes-supporters? Dat zijn supporters van sportclubs of sporters die goede resultaten halen maar afhaken wanneer er geen successen worden behaald. Zogenaamde trouwe supporters doen juist het tegenovergestelde en blijven loyaal aan ‘hun’ club ongeacht de resultaten.
In de christelijke wereld kom je ook weleens succes-supporters tegen. Vaak zijn het hongerige gelovigen die meebewegen met bedieningen die op een bepaald moment meer zichtbaar zijn en ‘resultaten’ boeken. Of aspirerende leiders die bij verschillende bedieningen op de koffie gaan en naar eigen inzicht adviezen en impartatie bij elkaar verzamelen.
In de Bijbel kom je een vergelijkbaar fenomeen tegen wanneer je kijkt naar de relatie tussen gemeenten en apostelen. Want indertijd speelde ook al de zoektocht naar Gods plan met apostolische oprichters, profeten en opzieners. We vinden in de eerste brief aan de Korintiërs boeiend onderwijs over het hebben van voorkeuren voor leiders.
Wat is er aan de hand? In de toenmalige Griekse cultuur was het normaal om je te verbinden aan een of meerdere retorici. Dat waren mannen die de kunst van het samenstellen van een mondelinge of schriftelijke presentatie door stijl, argumentatie en taalarrangement gebruikten om een publiek tot een bepaalde neiging te overtuigen. Je kon je door zo’n retoricus te supporten onderscheiden van de rest en zo misschien ook wel wat beter voelen dan een ander.
De gemeente in Korinthe had onderwijs van verschillende apostolische leiders gekregen, zoals Apollos, Petrus en later ook van Timotheüs. Apostelen waren geestelijke gezanten die gemeentes stichten om steden en regio’s positief te beïnvloeden met het Koninkrijk van God. Deze rondreizende ‘leiders van leiders’ overzagen een of meerdere gemeenten. Ze stelden leiders aan en waren onder andere verantwoordelijk voor het bewaken van de missie, de cultuur en de leer van het Koninkrijk. In de gemeente te Korinthe was er discussie en gedoe ontstaan over wie er nu bij welke spreker zou horen. Paulus vond dit geen gezonde situatie en adresseerde het in het derde hoofdstuk van zijn eerste brief aan de Korintiërs.
‘Wat is Apollos eigenlijk? En wat is Paulus? Zij zijn niet meer dan dienaren die u tot geloof hebben gebracht, beiden op de wijze die de Heer hun heeft geschonken.’ 1 Korintiërs 3:5
En ook:
‘..of het nu Paulus, Apollos of Kefas is, wereld, leven of dood, heden of toekomst – álles is van u.’
1 Korintiërs 3:22
Er is een herstelbeweging op gang gekomen van het ambt en de functie van de apostel, de apostolische gave en de apostolische werking. Dit herstel is belangrijk voor de fase waarin het Lichaam van Christus terecht lijkt te zijn gekomen, namelijk dat het vestigen van het Koninkrijk in verschillende sferen van invloed een belangrijk speerpunt is voor het vervullen van de grote opdracht. Het gaat niet alleen meer om redden van zielen en het stichten van meer gemeenten, hoe belangrijk ook, maar het gaat over het toerusten van generaties christenen die kerk en maatschappij willen transformeren.
Wat kunnen we leren van de brief aan de Korintiërs?
Allereerst, God kiest leiders en niet wij, zo lezen we in de tekst. De Heer ‘schenkt’ de genade aan dienaren. Gods Geest roept, vormt en stelt eindverantwoordelijken aan om Zijn Gemeente toe te rusten. Indertijd was het zelfs een voorwaarde om apostel genoemd te mogen worden dat Jezus Zichzelf aan die man of vrouw moest hebben geopenbaard. Dit was belangrijk naast de andere kenmerken die Paulus beschrijft in 2 Korintiërs 12:12 zoals volharding in het lijden, wonderen en tekenen en machtige daden.
Ik kan je vertellen dat wanneer je een echte, aangestelde apostel hebt ontmoet je dat zult merken. Er gaat geestkracht en wijsheid van die persoon uit, hij creëert doorbraken in mindsets van mensen en systemen en zijn leven is gekenmerkt door lijden en volharding. Er zijn ook leiders die zichzelf apostel noemen maar dat niet echt zijn. Misschien zijn het leraren of iets dergelijks met hooguit een apostolisch werking of enkel een geliefde broeder met een verlangen en onterecht geestelijk zelfbeeld. Hierom zijn profeten zo belangrijk want die kunnen je haarfijn vertellen wie wel of geen apostel is of een apostolische gave heeft. Er zijn niet zoveel apostelen, wat de kans groot maakt dat je er geen ervaring mee hebt en dus ook niet weet wat je mist. Gelukkig gaat dat veranderen.
Doordat God mensen kiest en niet wij ontstaat er de werkelijkheid dat verschillende persoonlijkheden een apostolische rol hebben en zullen ontvangen in het Lichaam van Christus. De ene zal dan ook beter bij je passen dan de ander. Dit kan dus betekenen dat je soms wat meer moeite hebt met de persoon die God heeft begenadigd of dat je juist voelt aangetrokken tot een bepaalde leider. Toch blijft staan dat God kiest en niet wij.
‘Hoeveel opvoeders in het geloof in Christus u ook zult hebben, u hebt maar één vader. Ik ben in Christus Jezus uw vader geworden, omdat ik u het evangelie heb gebracht.’ 1 Korintiërs 4:15-16
Ten tweede zijn er vele apostelen zoals er ook vele herders, leraren, evangelisten en profeten zijn. Er zijn vele opvoeders. En je vind ze niet alleen in de kerk maar juist ook in de samenleving. Ondanks dat er misschien minder apostelen dan herders qua aantal zijn, wil dat niet zeggen dat elke apostel dat ook voor iedereen is, net zoals niet elke herder onze herder is. Herders komen in vele soorten en maten voor in het lichaam van Christus. Iemand kan een herderlijke rol in een bepaalde context invullen, maar dat wil niet zeggen dat deze persoon ook ‘onze’ herder is in de zin dat we deze persoon in die hoedanigheid dienen te ontvangen omdat God dit zo heeft geleid. Je zult wanneer je zijn kudde bezoekt zeker gezegend kunnen worden door de zalving op zijn of haar bediening maar dat wil niet zeggen dat de Geest je ook onder deze bediening heeft geplaatst waardoor deze herder een stuk toewijding en verantwoording zou mogen verwachten.
Niet elke apostel is jouw apostel
Zo is dit ook met apostelen. Niet elke apostel is jouw apostel net zoals niet elke herder jouw herder is. Er zijn allerlei apostolische werkingen, gaven en ambten ‘in omloop’ die allemaal nodig zijn in Gods grote en veelkleurige plan. De vraag is alleen wie in welk seizoen waarvoor ingezet wordt door de Geest. En of daar iemand tussen zit die hij jou en je gemeente of bedrijf als opziener of raadgever aanreikt.
‘Ik roep u dus op mij na te volgen.’ 1 Korintiërs 4:16
Ten derde, ‘alles is van u’, zegt Paulus in 1 Korintiërs 3:22. Ergens leert hij de gemeente van Korinthe dat ze voor inhoud helemaal niet hoeven te kiezen. Ze hebben toegang tot dezelfde Geest die door verschillende leiders heen spreekt en leidt tijdens verschillende fasen. In het Koninkrijk van God is veel meer te ontdekken en te leren dan we in dit leven aan zullen kunnen. Leiders, de geestelijk opvoeders dus, zijn gegeven om de geestelijke tempel van mensen op te bouwen en haar toe te rusten tot geestelijke volwassenheid. De uitdaging is dus met de juiste verwachting naar verschillende leiders te kijken.
Toch het is zo dat Paulus uitlegt dat hijzelf hun geestelijk vader is en niet iemand anders. Een geestelijke beweging is namelijk ergens geestelijk begonnen en vaak terug te voeren tot een geestelijke vader. Die persoon zou maar zo een apostel kunnen zijn, een apostolische gave kunnen hebben of eenmalig door de Geest gebruikt kunnen zijn middels een uiting van apostolische kracht.
Hij zegt hier niet volg ‘ons’ na. Hij roept de gemeente op om ‘hem’ na te volgen zoals hij Christus volgt. Ergens anders zegt hij niet te willen bouwen op het fundament van een andere apostolische leider[1]. Paulus ziet zichzelf als de geestelijk vader van de gemeentes die hij gesticht heeft en verwacht ook goed voor Gods gezin te kunnen mogen zorgen met de genade die hij heeft ontvangen. Hij verwacht ontvangen te worden door de leiders die hij heeft aangesteld. We zijn als leiders verantwoordelijk maar de gemeente is niet van ons. Sterker nog we zijn zelf niet eens meer van onszelf. We behoren God en Christus toe wat betekent dat we ervoor gekozen hebben zijn blauwdrukken te zoeken en implementeren.
Er ligt een geheimenis in het erkennen van een apostolische bediening die de Heer aan een gemeente geeft. Er ligt een genade en zegen in het ontvangen en vormgeven van Gods orde in Zijn huis. Hij wil vaders én opvoeders aanreiken die Hij gezegend heeft met een genade om het huis te laten groeien. Bedieningen zullen zo meer doorbraak ervaren, terroritale machten zullen ruimte moeten maken voor en rondom kerken en organisaties en geestelijke zonen en dochters zullen bekrachtiging ervaren hun beloofde land in te nemen.
Hierom is shoppen een beetje een vreemde manier van omgaan met de zegeningen die de Geest van God heeft gegeven. Dat lijkt eigenlijk te zeggen dat je zelf wel zult bepalen wat de gemeente nodig heeft en dat de oudsten van een gemeente per definitie alleen eindverantwoordelijk zijn en blijven. Ik vind dat in de Bijbel niet terug. Ik zie leiderschapsteams relatie en verantwoording investeren naar apostolische bedieningen om daar dan ook te vruchten van te plukken. Gemeenteleiders zouden niet moeten gaan shoppen om op zoek te gaan naar snel succes. Je ouders wissel je toch ook niet in? We mogen duurzame relaties aangaan met hen die in de apostolische genade en karakter wandelen.
tenslotte wil ik jou als kerkleider een paar adviezen geven. Want tja, er kunnen toch meerdere apostolische leiders betrokken zijn? Dat klopt. En er is natuurlijk niets mis mee om verschillende raadgevers te zoeken. Het gaat mij om het motief erachter en om het zoeken van Gods leiding naar de blauwdruk, inclusief opzieners, voor je stichting, gemeente of onderneming. Gods antwoorden op uitdagingen leven namelijk vaak al in het hart van een broeder of zuster maar het vraagt wijsheid en openbaring om die te vinden. Leiders van leiders van gemeenten zijn er voor verschillende seizoenen en gaan ook door ritmes van verschijnen en verdwijnen heen. Maar dit is niet hetzelfde door eigenhandig te gaan shoppen en niet te vragen aan de Heer van de kerk wie Hij eigenlijk heeft aangesteld.
Wat nu, ben je een succes-supporter of ..? Er zijn in het Lichaam van Christus verschillende leiders gegevendie je op verschillende fasen in je persoonlijke ontwikkeling maar ook in de ontwikkeling van je gemeente, bedrijf of bediening terzijde kunnen staan als ‘opziener’. Ik wil je aanmoedigen eens biddend door je lijstje van relaties te gaan en de Heer te vragen of er een apostolische bediening is die je kunt (her)betrekken bij je verantwoordelijkheden. Zoek naar meer alignment met Gods orde om dan ook de zegeningen meer te zien doorbreken in de gemeente of onderneming die je dienend mag leiden.
Kijk op www.svenleeuwestein.nl en www.nationsablaze.nl
Sven Leeuwestein is spreker, mentor/coach en adviseur geestelijk leiderschap voor leiders in de kerk, business en politiek. Hij spreekt en onderwijst graag over apostolische en profetische thema’s die de samenleving willen herstellen naar Gods ontwerp. Leeuwestein schrijft maandelijkse een column op revive.nl waarin hij gedachten en lessen deelt over zaken die hij tegenkomt in de Bijbel en christelijk Nederland.
In de christelijke wereld kom je ook weleens succes-supporters tegen. Vaak zijn het hongerige gelovigen die meebewegen met bedieningen die op een bepaald moment meer zichtbaar zijn en ‘resultaten’ boeken. Of aspirerende leiders die bij verschillende bedieningen op de koffie gaan en naar eigen inzicht adviezen en impartatie bij elkaar verzamelen.
In de Bijbel kom je een vergelijkbaar fenomeen tegen wanneer je kijkt naar de relatie tussen gemeenten en apostelen. Want indertijd speelde ook al de zoektocht naar Gods plan met apostolische oprichters, profeten en opzieners. We vinden in de eerste brief aan de Korintiërs boeiend onderwijs over het hebben van voorkeuren voor leiders.
Wat is er aan de hand? In de toenmalige Griekse cultuur was het normaal om je te verbinden aan een of meerdere retorici. Dat waren mannen die de kunst van het samenstellen van een mondelinge of schriftelijke presentatie door stijl, argumentatie en taalarrangement gebruikten om een publiek tot een bepaalde neiging te overtuigen. Je kon je door zo’n retoricus te supporten onderscheiden van de rest en zo misschien ook wel wat beter voelen dan een ander.
De gemeente in Korinthe had onderwijs van verschillende apostolische leiders gekregen, zoals Apollos, Petrus en later ook van Timotheüs. Apostelen waren geestelijke gezanten die gemeentes stichten om steden en regio’s positief te beïnvloeden met het Koninkrijk van God. Deze rondreizende ‘leiders van leiders’ overzagen een of meerdere gemeenten. Ze stelden leiders aan en waren onder andere verantwoordelijk voor het bewaken van de missie, de cultuur en de leer van het Koninkrijk. In de gemeente te Korinthe was er discussie en gedoe ontstaan over wie er nu bij welke spreker zou horen. Paulus vond dit geen gezonde situatie en adresseerde het in het derde hoofdstuk van zijn eerste brief aan de Korintiërs.
‘Wat is Apollos eigenlijk? En wat is Paulus? Zij zijn niet meer dan dienaren die u tot geloof hebben gebracht, beiden op de wijze die de Heer hun heeft geschonken.’ 1 Korintiërs 3:5
En ook:
‘..of het nu Paulus, Apollos of Kefas is, wereld, leven of dood, heden of toekomst – álles is van u.’
1 Korintiërs 3:22
Er is een herstelbeweging op gang gekomen van het ambt en de functie van de apostel, de apostolische gave en de apostolische werking. Dit herstel is belangrijk voor de fase waarin het Lichaam van Christus terecht lijkt te zijn gekomen, namelijk dat het vestigen van het Koninkrijk in verschillende sferen van invloed een belangrijk speerpunt is voor het vervullen van de grote opdracht. Het gaat niet alleen meer om redden van zielen en het stichten van meer gemeenten, hoe belangrijk ook, maar het gaat over het toerusten van generaties christenen die kerk en maatschappij willen transformeren.
Wat kunnen we leren van de brief aan de Korintiërs?
Allereerst, God kiest leiders en niet wij, zo lezen we in de tekst. De Heer ‘schenkt’ de genade aan dienaren. Gods Geest roept, vormt en stelt eindverantwoordelijken aan om Zijn Gemeente toe te rusten. Indertijd was het zelfs een voorwaarde om apostel genoemd te mogen worden dat Jezus Zichzelf aan die man of vrouw moest hebben geopenbaard. Dit was belangrijk naast de andere kenmerken die Paulus beschrijft in 2 Korintiërs 12:12 zoals volharding in het lijden, wonderen en tekenen en machtige daden.
Ik kan je vertellen dat wanneer je een echte, aangestelde apostel hebt ontmoet je dat zult merken. Er gaat geestkracht en wijsheid van die persoon uit, hij creëert doorbraken in mindsets van mensen en systemen en zijn leven is gekenmerkt door lijden en volharding. Er zijn ook leiders die zichzelf apostel noemen maar dat niet echt zijn. Misschien zijn het leraren of iets dergelijks met hooguit een apostolisch werking of enkel een geliefde broeder met een verlangen en onterecht geestelijk zelfbeeld. Hierom zijn profeten zo belangrijk want die kunnen je haarfijn vertellen wie wel of geen apostel is of een apostolische gave heeft. Er zijn niet zoveel apostelen, wat de kans groot maakt dat je er geen ervaring mee hebt en dus ook niet weet wat je mist. Gelukkig gaat dat veranderen.
Doordat God mensen kiest en niet wij ontstaat er de werkelijkheid dat verschillende persoonlijkheden een apostolische rol hebben en zullen ontvangen in het Lichaam van Christus. De ene zal dan ook beter bij je passen dan de ander. Dit kan dus betekenen dat je soms wat meer moeite hebt met de persoon die God heeft begenadigd of dat je juist voelt aangetrokken tot een bepaalde leider. Toch blijft staan dat God kiest en niet wij.
‘Hoeveel opvoeders in het geloof in Christus u ook zult hebben, u hebt maar één vader. Ik ben in Christus Jezus uw vader geworden, omdat ik u het evangelie heb gebracht.’ 1 Korintiërs 4:15-16
Ten tweede zijn er vele apostelen zoals er ook vele herders, leraren, evangelisten en profeten zijn. Er zijn vele opvoeders. En je vind ze niet alleen in de kerk maar juist ook in de samenleving. Ondanks dat er misschien minder apostelen dan herders qua aantal zijn, wil dat niet zeggen dat elke apostel dat ook voor iedereen is, net zoals niet elke herder onze herder is. Herders komen in vele soorten en maten voor in het lichaam van Christus. Iemand kan een herderlijke rol in een bepaalde context invullen, maar dat wil niet zeggen dat deze persoon ook ‘onze’ herder is in de zin dat we deze persoon in die hoedanigheid dienen te ontvangen omdat God dit zo heeft geleid. Je zult wanneer je zijn kudde bezoekt zeker gezegend kunnen worden door de zalving op zijn of haar bediening maar dat wil niet zeggen dat de Geest je ook onder deze bediening heeft geplaatst waardoor deze herder een stuk toewijding en verantwoording zou mogen verwachten.
Niet elke apostel is jouw apostel
Zo is dit ook met apostelen. Niet elke apostel is jouw apostel net zoals niet elke herder jouw herder is. Er zijn allerlei apostolische werkingen, gaven en ambten ‘in omloop’ die allemaal nodig zijn in Gods grote en veelkleurige plan. De vraag is alleen wie in welk seizoen waarvoor ingezet wordt door de Geest. En of daar iemand tussen zit die hij jou en je gemeente of bedrijf als opziener of raadgever aanreikt.
‘Ik roep u dus op mij na te volgen.’ 1 Korintiërs 4:16
Ten derde, ‘alles is van u’, zegt Paulus in 1 Korintiërs 3:22. Ergens leert hij de gemeente van Korinthe dat ze voor inhoud helemaal niet hoeven te kiezen. Ze hebben toegang tot dezelfde Geest die door verschillende leiders heen spreekt en leidt tijdens verschillende fasen. In het Koninkrijk van God is veel meer te ontdekken en te leren dan we in dit leven aan zullen kunnen. Leiders, de geestelijk opvoeders dus, zijn gegeven om de geestelijke tempel van mensen op te bouwen en haar toe te rusten tot geestelijke volwassenheid. De uitdaging is dus met de juiste verwachting naar verschillende leiders te kijken.
Toch het is zo dat Paulus uitlegt dat hijzelf hun geestelijk vader is en niet iemand anders. Een geestelijke beweging is namelijk ergens geestelijk begonnen en vaak terug te voeren tot een geestelijke vader. Die persoon zou maar zo een apostel kunnen zijn, een apostolische gave kunnen hebben of eenmalig door de Geest gebruikt kunnen zijn middels een uiting van apostolische kracht.
Hij zegt hier niet volg ‘ons’ na. Hij roept de gemeente op om ‘hem’ na te volgen zoals hij Christus volgt. Ergens anders zegt hij niet te willen bouwen op het fundament van een andere apostolische leider[1]. Paulus ziet zichzelf als de geestelijk vader van de gemeentes die hij gesticht heeft en verwacht ook goed voor Gods gezin te kunnen mogen zorgen met de genade die hij heeft ontvangen. Hij verwacht ontvangen te worden door de leiders die hij heeft aangesteld. We zijn als leiders verantwoordelijk maar de gemeente is niet van ons. Sterker nog we zijn zelf niet eens meer van onszelf. We behoren God en Christus toe wat betekent dat we ervoor gekozen hebben zijn blauwdrukken te zoeken en implementeren.
Er ligt een geheimenis in het erkennen van een apostolische bediening die de Heer aan een gemeente geeft. Er ligt een genade en zegen in het ontvangen en vormgeven van Gods orde in Zijn huis. Hij wil vaders én opvoeders aanreiken die Hij gezegend heeft met een genade om het huis te laten groeien. Bedieningen zullen zo meer doorbraak ervaren, terroritale machten zullen ruimte moeten maken voor en rondom kerken en organisaties en geestelijke zonen en dochters zullen bekrachtiging ervaren hun beloofde land in te nemen.
Hierom is shoppen een beetje een vreemde manier van omgaan met de zegeningen die de Geest van God heeft gegeven. Dat lijkt eigenlijk te zeggen dat je zelf wel zult bepalen wat de gemeente nodig heeft en dat de oudsten van een gemeente per definitie alleen eindverantwoordelijk zijn en blijven. Ik vind dat in de Bijbel niet terug. Ik zie leiderschapsteams relatie en verantwoording investeren naar apostolische bedieningen om daar dan ook te vruchten van te plukken. Gemeenteleiders zouden niet moeten gaan shoppen om op zoek te gaan naar snel succes. Je ouders wissel je toch ook niet in? We mogen duurzame relaties aangaan met hen die in de apostolische genade en karakter wandelen.
tenslotte wil ik jou als kerkleider een paar adviezen geven. Want tja, er kunnen toch meerdere apostolische leiders betrokken zijn? Dat klopt. En er is natuurlijk niets mis mee om verschillende raadgevers te zoeken. Het gaat mij om het motief erachter en om het zoeken van Gods leiding naar de blauwdruk, inclusief opzieners, voor je stichting, gemeente of onderneming. Gods antwoorden op uitdagingen leven namelijk vaak al in het hart van een broeder of zuster maar het vraagt wijsheid en openbaring om die te vinden. Leiders van leiders van gemeenten zijn er voor verschillende seizoenen en gaan ook door ritmes van verschijnen en verdwijnen heen. Maar dit is niet hetzelfde door eigenhandig te gaan shoppen en niet te vragen aan de Heer van de kerk wie Hij eigenlijk heeft aangesteld.
Wat nu, ben je een succes-supporter of ..? Er zijn in het Lichaam van Christus verschillende leiders gegevendie je op verschillende fasen in je persoonlijke ontwikkeling maar ook in de ontwikkeling van je gemeente, bedrijf of bediening terzijde kunnen staan als ‘opziener’. Ik wil je aanmoedigen eens biddend door je lijstje van relaties te gaan en de Heer te vragen of er een apostolische bediening is die je kunt (her)betrekken bij je verantwoordelijkheden. Zoek naar meer alignment met Gods orde om dan ook de zegeningen meer te zien doorbreken in de gemeente of onderneming die je dienend mag leiden.
Kijk op www.svenleeuwestein.nl en www.nationsablaze.nl
Sven Leeuwestein is spreker, mentor/coach en adviseur geestelijk leiderschap voor leiders in de kerk, business en politiek. Hij spreekt en onderwijst graag over apostolische en profetische thema’s die de samenleving willen herstellen naar Gods ontwerp. Leeuwestein schrijft maandelijkse een column op revive.nl waarin hij gedachten en lessen deelt over zaken die hij tegenkomt in de Bijbel en christelijk Nederland.